De coachmicrobe is er bij mij gekomen door de opleiding Inspirerend coachen te volgen en zelf als coachee de meerwaarde van coaching te ontdekken. Er kunnen echt schone dingen gebeuren als je de moed hebt om je te laten begeleiden. Ik heb zelf al 2x loopbaanbegeleiding gevolgd en heb er telkens veel aan gehad. Ik ben iemand met veel interesses en nood aan afwisseling. Daar komt bij dat ik een denker én een voeler ben, en dat zorgt soms voor onrust. Mijn eigen loopbaancoaching heeft me heel wat ‘ondertiteling’ gebracht: duidelijkheid en helderheid in de wirwar van gedachten en gevoelens. Ik geloof niet zo in het idee van het ‘in balans zijn’ – dat lijkt me nogal een statische en vrij utopische toestand. Ik geloof wél heel hard in het ‘leren balanceren in het leven’, met zijn geestigheden en lastigheden. Ik leerde mezelf kennen en voelen wat ik nodig had en wat niet.

Mijn eigen coachingstijl? Iemand zei me onlangs dat ik zowel ‘bemoedigend’ als ‘aanmoedigend’ was: aan de ene kant ondersteunen en ruimte geven aan lastigheden, aan de andere kant kracht geven, mensen aansporen en in gang zetten. Het is voor mij belangrijk om die twee zaken naast elkaar te leggen. Ik vind humor ook belangrijk in coaching. Dat doet niets af aan de zwaarte die mensen soms binnenbrengen, maar het kan wel luchtigheid in de gesprekken brengen en voor ontspanning en een fijne dynamiek zorgen.

Coachen is voor mij ook mensen het hele keuzepalet laten zien. Hoe ga je om met situaties en hoe reageer je in bepaalde situaties? Door jezelf beter te leren kennen, zie je ook ineens veel meer keuzes die je kan maken. Loopbaanbegeleiding kijkt voor mij op individueel niveau: naar wat je belangrijk vindt in een job, welke stappen je wil zetten en welke valkuilen er zijn, maar ook op organisatieniveau: naar welke waarden je belangrijk vindt en wat er aanwezig moet zijn in de job om je goed te voelen. Ik ben écht ongelooflijke fan van dat ‘inspirerend coachen’. De puurheid ervan spreekt me erg aan. Het is mooi in zijn eenvoud.